Yary Rodrigues haakte de kleine Johanna rammelaars, die bij ons boekje ‘Kleine Johanna, waar ga je heen?’ hoort. Online deelt ze meer van haar creaties, afwisselend met een dansje of reel die serieus op de lachspieren werkt.
Dit interview gebeurt in het Engels. Mag ik het vertalen? Dat is prima. Ik spreek zelf zes talen en Nederlands kan ik alleen om mezelf uit de problemen te helpen. Nederlands is niet de moeilijkste taal, maar het is een uitdaging vanwege mijn gebrek aan oefening.
Je bent dus niet hier in België geboren? Nee, ik ben geboren in Angola maar groeide op in Namibië en China. Ik verhuisde naar België voor de liefde en heb er nog altijd geen spijt van.
Kunnen we het over haken hebben? Ik begon eigenlijk te haken door mijn geweldig schoonzus Cesarine, die super creatief is. Verhuizen naar een nieuw land, vooral tijdens Covid-pandemie, was enorm moeilijk voor me. Dus gaf ze me een zaadje van haar talent en ik werd boer. Ik probeer de kunst van het haken in stand te houden, omdat het een creative bezigheid is. Het is goed voor de gezondheid, het helpt je angst en stress onder controle te houden en je kunt letterlijk alles maken met creëren.
Maar Yary, haken?! Hey, haken is niet alleen voor oma's! Integendeel is het een van de meest opgepikte hobbies tijdens lockdowns geweest. Mij maakt het blij wanneer ik iets nieuw leer, dat ik vooruitgang boekt en enthousiast wordt van het eindproduct.
Hahaha not judging at all. Welke producten haak je naast de rammelaars nog in elkaar? Speelgoed, kleertjes... Ik hou van baby's en alles is zoveel schattiger als het zo klein is.
Wat is voor jou 'the big dream'? Ik zou graag mijn producten in een winkel zien en meer mensen die de geloven hoe therapeutisch de ambacht kan zijn.
