Maak kennis met kinderboekenauteur: Saloua El Moussaoui

Maak kennis met kinderboekenauteur: Saloua El Moussaoui

Studio Sesam, uitgeverij van inclusieve prentenboeken, presenteerde tijdens de jeugdboekenmaand wel zeven nieuwe prentenboeken. Allemaal gecreëerd door zeven nieuwe schrijvers en illustratoren, die het creatietraject van Studio Sesam volgden. We spraken met Saloua El Moussaoui over het traject, maar ook over haar eigen boek 'Knuffeldief'.

Hoi Saloua, hoeveel minuten heb je eigenlijk besteed aan dit verhaal? Ik denk dat je gerust mag zeggen, uren, dagen, weken en maanden. We hebben workshops gevolgd, tips gekregen hoe je je spread moet opstellen, waar je op moet letten. Het basisverhaal had ik al heel snel. Met de illustrator Geert Nijs, klikte het meteen van in het begin. Telkens ik een beeld of verhaal voor ogen had, kon hij dat overzetten in zijn schets. Dat is fijn werken op deze manier.

Is dit jouw allereerste kinderboek en is kinderboekenauteur iets dat je altijd voor ogen had? Tijdens mijn bachelorproef schreef ik mijn allereerste peuterverhaal. Maar ik ken de weg niet in de boekenwereld en het bleef bij het gelamineerde verhaal. Tot ik Studio sesam tegenkwam. Het is altijd al een droom geweest om auteur te worden van peuterboeken. Het plezier en enthousiasme dat je terugkrijgt van deze groep is ongelooflijk.

Hoe ervaarde jij het kinderboeken traject van Studio Sesam? Een zeer leuke en leerrijke ervaring. We kennen elkaar niet, een groep van 14 auteurs in wording. Later in het traject werden de duo's gevormd. Niemand wist vooraf aan wie we gekoppeld zouden worden. Het is belangrijk dat je elkaar aanvult ook al hebben we allemaal verschillende achtergronden.

Waarom zou jij dit traject aanraden? Je hoort andere verhalen, andere belevingen. Iedereen heeft zijn eigen parcours afgelegd en die verhalen willen wij allemaal delen. Het is een warme groep, een soort familie zeg maar. Je hebt het gevoel er niet alleen voor te staan, er is altijd iemand bij wie je terecht kan.

 

  •  

    Ik had zo te doen met Waf en alle andere knuffels van Ali. Ik vermoed dat jonge kinderen dat ook erg vinden. Hoe hebben de kinderen bij wie je het verhaal voorlas er tot nu toe erop gereageerd? Haha ja, dat begrijp ik. Tijdens het voorlezen zet ik nog extra op het feit dat Waf er niet meer is. Dit is bewust gedaan, ons verhaal gaat over emoties. En verdriet vanwege verlies is daar ook één van. We moeten vaak afscheid nemen van dingen, mensen, dieren. En Ali heeft dat al een paar keer meegemaakt. Het moraal van het verhaal is dat het altijd wel goed komt. Ook al heb je veel verdriet van het verlies. Ik hoop dat dit voor ouders een dialoog kan starten. Als een kind zijn knuffel ergens kwijt speelt, heeft het ook immens veel verdriet. Sommige willen niet eens meer gaan slapen zonder hun knuffel. Ik geloof echt als je er open over praat dat dit iedereen helpt. Kinderen leren omgaan met hun gevoelens en ouders kunnen het ook een plaats geven.

    Hoe kunnen we volgens jou omgaan als we iemand als Noes tegenkomen? Noes is eigenlijk geen slechte kat. Hij zorgt ook gewoon voor zijn gezin. Hij vindt de knuffels heel leuk en geeft die aan zijn kleine kittens. Ik denk dat je iemand als Noes perfect kunt aanspreken dat het niet hoort om zomaar dingen mee te nemen van iemand anders. Op het einde van het verhaal zegt Ali dat ook. Hij kwam voor zichzelf op en dat is ook belangrijk voor kinderen dat ze het zeggen als is iets niet ok is.

    Welke boodschap wilde je meegeven met het verhaal? Emoties mogen er zijn en benoemd worden. Kinderen moeten er mee leren omgaan. Als je boos bent en begint te roepen, dat werkt niet. Ouders kunnen dan bv zeggen: "ik merk dat je boos bent, je ziet er niet blij uit. Kan je mij ook vertellen waarom je boos bent en wat kan ik doen zodat je terug blij wordt" om maar een voorbeeld te geven. Vaak hebben we de neiging bv als kinderen wenen (zonder reden) en het wordt te veel om te zeggen "het is goed, stop met wenen". Wij voelen ons daar niet prettig bij. Maar de eerste vraag zou moeten zijn:Wat scheelt er of wat maakt jou verdrietig?

    Hoe denk je dat boek bijdraagt tot representatie en positieve beeldvorming? Ali en papa hebben Marokkaanse roots. Ik ben zelf van Marokkaanse afkomst vandaar de keuze. Echter wou ik het niet uitgesproken "Marokkaans" maken. Andere kinderen die naar het verhaal luisteren en ouders die het lezen zouden het gevoel hebben van het gaat over een kindje vanuit de buurt, in de klas, kindje van een collega zeg maar. In mijn ideale wereld is die positieve beeldvorming een vanzelfsprekendheid als het gaat over superdiversiteit.  Papa breit in het verhaal, maar waar is de mama? Is er wel een mama? Heeft Ali nog broertjes of zusjes? Wie weet ontdekken jullie dat in ons volgend verhaal.

    Top favoriete kinderboeken?

    Knuffeldief hahaha, uiteraard

    Dikkie dik

    Heksje mimi

    Nijntje

    Er zullen er nog zijn die ik vergeten ben. Het zijn boekjes die ik zelf graag voorlas aan mijn kinderen. Ze zijn kleurrijk en meestal grote tekeningen.

    Knuffeldief van Saloua El Moussaoui bestellen? Volg deze link!

    Terug naar blog

    Reactie plaatsen

    Let op: opmerkingen moeten worden goedgekeurd voordat ze worden gepubliceerd.

    Sinterklaasbloeken die wij wel willen lezen

    1 van 3