En morgen nog een keer

Als je hier nieuw bent, weet dan dat ik regelmatig een must-read hier deel. En weet ook dat dit nieuwe verhaal me deed gillen van plezier. Nee, echt waar! Vraag maar aan Esohe Weyden wat mijn reactie was toen ze haar nieuw kinderboek ‘En morgen nog een keer’ voorlas tijdens de boekenbabbel van het Afrika Filmfestival in Leuven.

Vorig jaar kwam ik erachter dat ze een boek zou schrijven voor uitgeverij Vrijdag. Ik twijfelde er niet aan dat ze ons zou betoveren met ritmische taal zoals alleen zij dat kan. Maar ik moet toegeven dat ik een beetje sceptisch was dat het weer een verhaal over kroeshaar zou zijn. Begrijp me niet verkeerd, maar het lijkt een go-to verhaal voor elke vrouwelijke schrijver van kleur. En dat is geen verrassing, want ons haar speelt een grote rol in zowel onze identiteit als de manier waarop de maatschappij ons ziet. Dus wat maakt dit boek anders dan ‘Mijn haar’ of ‘Trots op haar’?

In het boek is elke pagina gevuld met krullen die alle kanten opspringen, die klitten, die besprenkeld en ingesmeerd worden met liefde én een handvol crème. Toch schreef Esohe vooral een verhaal dat de kracht van het uitproberen van nieuwe dingen belicht.
In ‘En morgen nog een keer’ vertelt ze over een meisje dat voor de eerste keer haar haren zelf leert te doen. Het blijkt niet gemakkelijk te zijn, want vanaf dan wordt de karwei in rondes waarin het meisje het moet opnemen tegen tegenstanders als het creepy crèmebeest, de koppige knoop of mijn favorietje, de kwebbelende kam.

Ik waardeer de manier waarop Esohe een core memory als de eerste keer je haar doen op zo’n speelse, fantasierijke manier heeft verwerkt. De tekst is leuk om voor te lezen en ik hou van de retro maar vrolijke sfeer die de illustraties van Mijke Coebergh uitstralen.

Een aanrader voor iedereen vanaf 4 jaar.