Na Mijn schaduw is roze en Mijn schaduw is paars voegt Scott Stuart opnieuw een betekenisvol prentenboek toe aan zijn reeks. Dit keer richt hij zich niet op identiteit in brede zin, maar specifiek op genderstereotypen en ongelijkheid.

In Mijn schaduw is blauw volgen we een kind met een blauwe schaduw. Terwijl vrienden met hun veelkleurige schaduwen hun eigen talenten en interesses ontdekken, blinkt de verteller uit in hardlopen: over bergen en rivieren, door regen en zonneschijn. Vol enthousiasme staat ze klaar voor sportdag. Maar dan trekt de meester een harde grens: “Meisjes achteraan! Jongens zijn sneller, zij houden allemaal van rennen. Jullie weten toch zelf ook wel dat je ze niet kunt bijbenen?” Wanneer de vertelster protesteert, wordt ze zelfs van het veld gestuurd.

Wat volgt, is een krachtige wending. De jongens weigeren te starten zonder de meisjes. Ze willen samen rennen, want een overwinning in een oneerlijke wedstrijd is geen overwinning. Daarmee legt het boek zijn kern bloot: solidariteit doorbreekt uitsluiting. Het is niet alleen het meisje met de blauwe schaduw die opstaat, maar een hele groep kinderen die weigert ongelijkheid te accepteren.

De illustraties versterken deze thematiek op een subtiele maar duidelijke manier. Blauwe tinten drukken verdriet en machteloosheid uit, terwijl de collectieve weigering en het samen rennen juist licht en kleur brengen. Daarmee onderstreept Stuart dat verandering niet alleen van individuen komt, maar van een gemeenschap die weigert ongelijkheid te accepteren.

Het boek doet denken aan Alle dagen sneeuw van Fleur Pierets en Noëmi Willemen, dat dezelfde belangrijke boodschap uitdraagt: talent en kracht zijn niet afhankelijk van gender. Waar Mijn schaduw is roze en Mijn schaduw is paars vooral lieten zien dat het oké is om jezelf te zijn, benadrukt Mijn schaduw is blauw dat solidariteit en het doorbreken van seksistische aannames minstens zo essentieel zijn. Het nodigt kinderen uit niet alleen hun eigenheid te omarmen, maar ook bondgenoot te zijn wanneer iemand onrecht ervaart.

Mijn schaduw is blauw

Onyeka en de Academie van de Zon