Het spijt me

De metafoor van een overlopende emmer – al zichtbaar op het titelblad – zet meteen de toon. We ontmoeten een ouder die onderuitgezakt in de zetel zit, moe van een dag vol grote emoties. Voor veel ouders is dat beeld pijnlijk herkenbaar: de momenten waarop je nog snel een boek voorleest met de laatste energie die je hebt, terwijl je weet dat niet alles liep zoals je graag had gewild. Op rijm probeert de voorlezende ouder opnieuw verbinding te maken met het kind. Het boek neemt je mee door alles wat misging, zonder te vervallen in schuld, maar met ruimte voor herstel.