Mijn team

‘Zijn alle mensen met lang haar dan meisjes?’
‘Houden alle jongens dan van dino’s?’
‘Dragen alleen meisjes dan nagellak?’

Lio verhuisde afgelopen zomer naar de grote stad. Vandaag is de eerste dag op hun nieuwe school. Met een bang hartje en een trillende staart gaat Lio op zoek naar nieuwe vriendjes op het voetbalveld. Maar wanneer Lio vraagt om mee te spelen, zijn de kinderen in de war. Ze spelen jongens tegen meisjes, maar in welk team hoort Lio?

In ‘Mijn Team’ van Senne Misplon en Julie van Geel worden normen over jongens en meisjes ter discussie gesteld.

Er is een overvloed aan bewijs dat de eerste levensjaren cruciaal zijn voor de ontwikkeling van kinderen en als volwassenen hebben we een enorme rol te spelen in het aanpakken van schadelijke stereotypen in de eerste jaren. Zoals alle stereotypen zijn genderstereotypen schadelijk omdat ze strikte regels en verwachtingen opleggen. Kinderen leren door de wereld om hen heen te zien en te kopiëren, en dus wordt hun wereldbeeld en hun plaats daarin gevormd door regels en verwachtingen over wat meisjes en jongens ‘wel’ en ‘niet’ kunnen doen of ‘wel’ en ‘niet’ zouden moeten zijn.

Met zijn debuut bewijst Senne Misplon, expert genderdiversiteit, dat het nooit te vroeg is om genderstereotypen uit te dagen. Ik heb er echt van genoten hoe Lio deze genderstereotypen luidop in twijfel trekt en tijdens het voorlezen laat ik mijn kleuter de vragen van Lio beantwoorden. Daardoor is dit leuke kinderboek een ideale gespreksstarter over wat jongens en meisjes kunnen doen: eigenlijk alles waar ze hun zinnen op zetten.

Wat ik nog leuk vond:
- Lio heeft een bril en dat was weer een fijne ontdekking voor m’n brillende kleuter
- De illustraties zijn speels en compenseren de duidelijke spanning die Lio voelt op de eerste dag op een nieuwe school.
- De namen van Lio’s vrienden zie je niet vaak terugkomen in kinderboeken #win
- De oplossingen die de kinderen bedenken om de teams op te splitsen.