De onthulling van de nieuwe The Little Mermaid-trailer is niet ongemerkt voorbij gegaan. Zarissa Windzak van de inclusieve kinderwebshop Cargo Confetti verklaart graag waarom de kritiek weinig steek houdt en waarom deze film net toegejuicht moet worden. ‘Helden en heldinnen in films en boeken kunnen en moeten meer zijn dan alleen wit, hetero en slank.’
‘Ariel, luister naar mij. De mensenwereld is een puinhoop’. De woorden van onze favoriete muzikale krab hebben nooit zo helder geklonken als na de trailer release van de live actionadaptatie van ‘The Little Mermaid’. Daarin wordt de rol van Disney’s geliefde zeemeermin gespeeld door Halle Bailey, een actrice die al sinds haar zesde voor de camera staat en over zoveel talent beschikt dat ze Beyoncé herself haar mentor mag noemen. En toch leidde net dat tot een golf van protest op het internet, in de vorm van de hashtag #notmyariel, opiniestukken, memes en ongebreideld racisme. Bailey zou de rol niet verdienen. Want… hier komt ie: Bailey is zwart, en de échte Ariel is wit. Zeemeerminnen kunnen niet zwart zijn.
Daar is heel wat over te zeggen. Eerst en vooral dat de veronderstelling dat zeemeerminnen wit zijn, voorbijgaat aan eeuwenoude Caribische en Afrikaanse folklore. Want lang voor Hans Christian Andersen geboren werd, waren er al verhalen over zeemeerminnen. Over zwarte zeemeerminnen, die wij in de verhalen van onze grootouders leerden kennen als Watramama (Suriname), Yemayá (delen van West-Afrika), Mami Wata (Congo) of Sirene (Haïti). En dan zijn er ook nog de Ningyo in Japan en de Yawkyawk in Australië. Het bestaan van een watergeest die half menselijk en half vis is, zit overal ter wereld in verschillende culturen verweven. Een zwarte zeemeermin is dus helemaal niet vergezocht.
Dit opiniestuk verscheen in Knack Weekend, 23 september 2022.
