Nog niet eerder verscheen er in Nederland een kinderboek dat zo openlijk de genocide en slavernij onder de VOC bespreekbaar maakt. Het is een moedige en broodnodige bijdrage aan de jeugdliteratuur, die jonge lezers niet alleen een spannend avontuur biedt, maar ook een eerlijker beeld van ons verleden.

De auteur liet zich in een interview ontvallen dat ze erg lange tijd aan het boek werkte, en dat voel je ook aan alles: hier is aan geschaafd, gekauwd, herschreven, gewikt en gewogen. Elk woord zit juist. Geen woord is er te veel. Geen woord te zwaar. Geen woord te weinig. Ook niet te complex of te simplistisch. En net door dat werk, leest het zo vlot, poëtisch en ‘juist’.

Hoewel nergens expliciet benoemd, zou je Latif kunnen lezen als een neurodivergent personage. Niet vanwege zijn gedrag, maar vooral door de manier waarop zijn omgeving reageert. Zo barst zijn vader op een bepaald moment in tranen uit omdat Latif geen vreugde toont. Een scène die doet denken aan de rauwe emotie die ouders soms ervaren wanneer hun kind niet voldoet aan het neurotypische beeld dat ze voor ogen hadden.

‘Stel nou dat we niet afvallen? Stel nou dat je gewoon geschapen bent voor een bepaald leven?’ In dit eerste deel van het vette leven-reeks volgen we de 14-jarige Sarah, die ongewild wordt opgezadeld met iets wat voor haar voelt als sociale zelfmoord: ze moet naar afvalkamp. Niemand mag het weten. Zeker Lucas niet, haar beste vriend en crush, bij wie ze uit alle macht probeert los te breken uit de friendzone. Maar als ze afvalt, dan komt het vast goed. Toch?

Hoewel het belangrijk is te benadrukken dat de geschiedenis van zwarte mensen niet begon met slavernij, is het essentieel dat kinderen verhalen lezen die de kracht, moed en het verzet van tot slaaf gemaakten belichten. Zulke verhalen dragen niet alleen bij aan representatie, maar stimuleren kinderen ook om na te denken over macht, …

Dit is het eerste jeugdboek over de kolonisatie van Congo op maat van kinderen. Het is zo’n boek waarvan je bij het openslaan meteen voelt: dit is belangrijk. Dit boek verdient een plek in het onderwijs, in boekenkasten, in gesprekken met kinderen. Zeker nu.

Een warm, speels en relevant prentenboek dat laat zien hoe afscheid nemen van het oude ook ruimte kan maken voor iets nieuws – zonder iets weg te gooien.

Dit prachtig verhaal op rijm neemt je mee in het dagelijks leven van Louis, een aandoenlijke oude man die met zijn kar en koffer op pad gaat om kapotte paraplu’s te repareren. Terwijl de wereld om hem heen gehaast voorbij raast—mensen rennen door de regen, staren naar hun telefoons en zijn met hun gedachten ergens anders—neemt Louis juist de tijd om stil te staan.