Dit prachtig verhaal op rijm neemt je mee in het dagelijks leven van Louis, een aandoenlijke oude man die met zijn kar en koffer op pad gaat om kapotte paraplu’s te repareren. Terwijl de wereld om hem heen gehaast voorbij raast—mensen rennen door de regen, staren naar hun telefoons en zijn met hun gedachten ergens anders—neemt Louis juist de tijd om stil te staan.

Er is iets verschrikkelijk ergs gebeurd. Toen Noor vanochtend wakker werd, was haar stralende glimlach verdwenen. Ze voelde niets: geen power, geen pit, geen pret. Er was geen twijfel mogelijk: een dief had haar glimlach gestolen. De beruchte lachjesdief had toegeslagen! In het prentenboek De lachjesdief is Noor vastbesloten om haar lach terug te krijgen. Samen met haar schattige vriendje Kevin gaat ze op zoek.

Er zijn nog steeds te weinig Nederlandstalige kinderboeken met een Aziatische representatie, maar misschien kunnen deze boeken wat inspiratie bieden voor de naderende viering van het Chinees nieuwjaar.

‘Alle dagen sneeuw’ vertelt het verhaal van snowboard-heldin Amira die haar vrienden bijeenroept om gelijke behandeling van meisjes op te eisen tijdens de sport. Maar eerst moet ze nog ontdekken dat ze geen jongen hoeft te zijn om de erkenning te krijgen die ze verdient.

Dit verhaal bewijst dat sprookjes die nét iets anders zijn precies de spiegels en ramen kunnen bieden die onze samenleving nodig heeft. Door intersectionaliteit in kinderboeken op te nemen, geven we kinderen een rijker, realistischer beeld van de wereld – en dat, zelfs in een sprookje.

In een rondetafelgesprek rond het thema ‘Voorlezen en inclusie en diversiteit’ sprak ik met Hare Majesteit de Koningin over tekort aan kinderboeken waar personages met een fysieke beperking een actieve rol in spelen.

Zijn alle mensen met lang haar dan meisjes? Houden alle jongens dan van dino’s? Dragen alleen meisjes dan nagellak? Met zijn debuut bewijst Senne Misplon, expert genderdiversiteit, dat het nooit te vroeg is om genderstereotypen uit te dagen.

Het valt op dat Nederlandse en Vlaamse makers van kleur en hun cultureel diverse verhalen structureel zijn ondervertegenwoordigd op de jaarlijkse lijst met thematitels van de Kinderboekenweek. Dat geldt ook voor andere lijsten en publicaties van gezaghebbende organisaties in het literaire veld. De Kleurrijke Kinderboekenlijst is ontwikkeld om deze makers en hun boeken in de schijnwerpers te zetten en ze de aandacht te geven die ze verdienen.

Super sukkel zal geliefd zijn bij lezers die al fan zijn van ‘Kapitein Onderbroek’, ‘Dog Man’ of ‘Het leven van een loser’. Het verhaal is hilarisch met een kleurrijke en hectische vibe, waardoor je pagina na pagina zult omslaan om te zien wat er volgt.

De geur van hete dikke stoofpot vult de hele buurt met zijn heerlijke aroma. Omu verwelkomt buren om van een kom te genieten, en door dit te doen heeft ze niets voor zichzelf over. Als lezer zie je hoe haar vrijgevigheid voor een onverwachte beloning zorgt.

Voor veel lesbische mama’s is een representatief boek over een familievriend als papa enorm lastig te vinden. Daarom besloot auteur van het boek, Femke van Oorsouw dit thema zelf te verwerken tot een prentenboek. In de eerste plaats voor haar zoontje Ramses, die later wellicht ook vragen zal hebben over vaders.

In het boek is elke pagina gevuld met krullen die alle kanten opspringen, die klitten, die besprenkeld en ingesmeerd worden met liefde én een handvol crème. Toch schreef Esohe vooral een verhaal dat de kracht van het uitproberen van nieuwe dingen belicht.

‘Het is ramadan!’ van Yasmina Ahamiane is een van de allereerste Nederlandstalige voorleesboeken over de ramadan. Het verhaal neemt je mee naar het leven van Adam en Maryam, die voor het eerst vasten tijdens deze heilige maand.

Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw.
Hier zijn enkele boeken over (zelf)liefde
Speciaal gekozen voor jou

‘De geschiedenis leert ons wat er met Zwarte mensen gebeurt als we als bedreiging worden gezien, en dat gebeurt nog steeds. Ik wil je niet bang maken en ik wil ook niet dat je denkt dat iedereen die er anders uitziet dan jij een hekel aan je heeft, maar er zijn mensen die vanwege onze huidskleur allerlei dingen van ons vinden.’ (p.55)

Met de Poolse woordjes uit Donutdag heb ik geprobeerd om de realiteit van een meertalig gezin te vatten. Als we die woorden eruit geknipt hadden of vervangen door de Nederlandse equivalenten, zou het boek in mijn ogen heel wat minder geloofwaardig zijn.

De boodschap in dit boek is er echt één van liefde, acceptatie en inclusie; dingen die we allemaal meer kunnen gebruiken.